مظلومیت زن قبل از اسلام

مظلومیت زن در جهان قبل از اسلام را به دو دوره می‌توان تقسیم کرد:

1- دوره وحشیگری که زن انسان شناخته نمی‌شد و در نهایت خشونت با وی رفتار می‌شد. مشکلترین کارها به عهدة زنان بود و مرد می‌توانست زن خود را بفروشد یا کرایه دهد.

2- دورة تمدنهای یونان، مصر، روم و ایران که برای زن شخصیت حقوقی و اجتماعی قائل نبودند و او را از هر نظر تابع مرد می‌دانستند.

 زن در اروپا

در یونان و روم

در یونان زن جزو کالاهای تجاری در بازارها خرید و فروش می‌شد و بدون شخصیت حقوقی و اجتماعی بود و بعد از وفات شوهرش حق زندگی نداشت. مرد می‌توانست زن خود را به هر که بخواهد قرض دهد یا به دوستانش هدیه کند.

در روم قبل از میلاد، دختران و زنان، کنیز و بدبخت بودند و مانند اشیا و حیوانات، خرید و فروش می‌شدند و از تمام حقوق اجتماعی محروم بودند. نه ارث می‌بردند و نه می‌توانستند مالک چیزی بشوند.

مرد حق دادرسی و کیفر زن را داشت و می‌توانست به خاطر گناهش او را به مرگ محکوم نماید.

 روسیه

در روسیه قدیم هنگامی که پدری دخترش را به خانه شوهر می‌فرستاد او را آهسته با تازیانه می‌زد و سپس شلاق را به داماد خود می‌داد تا معلوم شود از این به بعد دختر از کسی که جوانتر و نیرومندتر است کتک خواهد خورد.

در اسلاوهای روسیه و صربستان (زن جزء غنایم جنگی به شمار می‌رفت) و دزدیدن و غصب او تا قرن گذشته رواج داشت.

 زن نزد یهودیان و مسیحیان

در دین تحریف شدة یهود مانند اعراب جاهلیت، تولد دختران برای پدر ننگ‌آور بود و مادری که دختر می‌زایید، از پانزده تا هفتاد روز نحس محسوب می‌شد. زن جزئی از ارث پدر به شمار می‌آمد.

در مجامع مسیحی ایتالیا و اسپانیا، پس از مناظرات زیاد معتقد شدند که در میان زنان جهان فقط حضرت‌مریم(س) انسان بوده ودارای روح جاوید است؛ بقیه زنان دارای صفت انسانی نبوده، علاوه برآن که روح جاوید ندارند، برزخ بین انسان و حیوان محسوب می‌گردند.

براین اساس، بعضی از اقوام معتقدند که بهتر است بعد از وفات شوهر، زن او  زنده نمانده و با او در قبر گذاشته شود؛ واگر به وی ارفاق نموده که بعد از مرگ شوهرش او را زنده بگذارند، حق ندارد بعد از او شوهر کند.

 سخنان غربیها در مورد زن

در میان گفتار مردم غرب مطالبی به چشم می‌خورد که شگفت‌انگیر است. از جمله گفته‌اند:

- زن باید از این که هست، شرمسار باشد.

- زن، همان موجودی است که گیسوان بلند دارد و عقل کوتاه.

- زن، آخرین موجود وحشی است که مرد اورا اهلی کرده است.

- زن، برزخ میان انسان و حیوان است.

انگلیسیها: مردی که زن می‌گیرد مثل کسی است که میمون می‌پروراند.

: زنان دام شیطانند.

آلمانیها: زن شکل فرشته و قلب افعی و شعور خر دارد.

: کاری را که شیطان از عهده‌اش برنیاید زن انجام می‌دهد.

ایتالیائیها: برای زن و الاغ و گرد و دست قوی لازم است.

ایرلندیها: جایی که زن است حرف است و جایی که کلاغ است قارقار است.

یونانیها: سه چیز شرند: زن، آتش و طوفان.

نروژیها: شیطان به گرد زن هم نمی‌رسد.

رومانیها: حتی بهترین زنان هم دنده‌ای از شیطان دارند.

 زن در اقیانوسیه

درجزیرة تاسمانی(ملانزی) مادرانی که باید از نظر احساسات مادری و غرایض فطری برای بچه‌های خود پناهگاه باشند به سبب تنگدستی، به دستور پدر سنگدل، جگرگوشه‌های خود را می‌کشتند و برای اینکه غریزة مادری خود را ارضا نمایند، به تربیت بچه سگ و گربه، می‌پرداختند.

دراسترالیا به خرید و فروش گله و گوسفندان بیشتر اهمیت داده می‌شد تا به خرید و فروش بردگان زن و دختر؛ زیرا می‌گفتند گوسفند دارای پشم و شیر هستند که از آن می‌توان پوشاک و خوراک تهیه نمود، ولی از دختر، کاری ساخته نیست. لذا کشتن و از بین بردن دختر در نزد آنها گناه بسیار کوچکی بوده است، اما مضروب ساختن خفیف گاو شیرده را گناه می‌دانستند. و کشتن دختر به مراتب آسانتر و ناچیزتر شمرده می‌شده است.

در استرالیا زنان به مشابة حیوانات اهلی بودند و در مسافرتها باید حمل تمام اثاثیة خانه و بچه توسط زنان انجام گرفته باشد. همچنین در مواقع قحطی و گرسنگی زنان را می‌کشتند و گوشت آنها را می‌خوردند.

زنان حق نداشاند با شوهران در سر یک سفره غذا بخورند، باید صبر کنند اول شوهر غذای خود را بخورد و سیر شود سپس زن با اجازة او مشغول خوردن بشود؛ و چه بسا از اوقات زنان مریض می‌شدند و شوهران، آنها را خفه می‌نمدند تا اینکه درمردن آنان تسریع گردد.

 زن در آمریکا

در قبایل وحشی نواحی منجمدشمالی امریکا مثل طائفه «فوئژی‌ها» در جمیع فصول سا حتی زمستان طاقت‌فرسا زنان بینوا برای صید ماهی و خارج کردن آب از قایقهای ماهیگری باید داخل آب شوند. و ساختن کلبه‌های یخی و پارو زدن قایقها از مشاغل اختصاصی زنان بود و حتی زنان آبستن نیز از این مشقتها معاف نبودند. بعد از این خدمات و بیگاریها در ایام قحطی زن‌های پیر را که دیگر کارآمد نبودند خفه کرده، می‌خوردند.

هندیان امریکا با زنان با خشونت رفتار می‌کردند و آنان را به پلیدترین کار وا می‌داشتند و غالباً آنها را به نام (سگان) صدا می‌زدند.

در میان هندیان امریکای شمالی زنان جزء غنایم جنگی محسوب می‌شدند و این عمل به قدری رواج داشته است که در بسیاری از قبایل زن و شوهر هر کدام به یک لغت و زبانی سخن می‌گفتند که دیگری متوجه نمی‌شد.

خرید و فروش زن در تمام افریقا،چین، ژاپن، هندوستان قدیم، یهودیان و امریکای مرکزی از کریستوف کولولب و نیز در پرو شایع بوده است.

 زن در افریقا

در افریقا، اهمیت یک زن و دختر از یک تخم‌مرغ کمتر بود. چه آنکه اگر سبد تخم‌مرغی از دست دختر یا زن افریقایی می‌افتاد و تخم‌مرغهای آن می‌شکست به اعدام محکوم و کشته می‌شد. اما در مجلس جشن و یا میهمانی از گوشت دختران استفاده می‌کردند و آنها را می‌کشتند و گوشتشان را کباب نموده، برای میهمانان می‌آوردند.

یا که مرد عروس خود را می‌ربائید و پنهان می‌کرد و بعد دوستان را نزد خانواده عروس می‌فرستاد تا قیمت را با آنان طی نماید.

درسومالی عادت داشتند که دختر را بیارایند و او را سواره یا پیاده همراه با عطر و عود حرکت دهند تا دامادهای داوطلب تحریک شوند و بهای بیشتری بپردازند.

 زن در آسیا

در هندوستان

قبایل وحشی هندوستان دختران خود را می‌کشتند. برخی از آنها معتقد بودند که داشتن دختر و شوهر دادن آنها مایة ننگ است، پس چه بهتر که این ننگ بکلی از میان برداشته شود و نسل دختر از بین برود تا دچار چنین رسوایی نگردند.

وقتی مردی می‌مرد، برای رهایی روحش از تنهایی، زنش  وی زنده زنده می‌سوزاندند، و این سوختن را نوعی فداکاری و عشق زن هندی به همسرش قلمداد می‌کردند و می‌گفتند:

 چون زن هندو کسی در عاشقی مردانه نیست

سوختن برشمع خفته کار هر پروانه نیست

درجزایر فیبحی به سگ اجازه ورود به بعضی از معابد را می‌دادند در صورتی که زنان بطور کلی از ورود به معبد ممنوع بودند.

بعضی از قبایل هندوستان در ارث بردن زن را با حیوانات برابر قرار می‌دادند.

هر ساله بیش از 10هزار زن در هندوستان به قتل می‌رسند، چرا که خانواده آنان قادر به تامین مطالبات شوهرانشان نیستند.

 زن در عربستان

قرآن می‌فرماید:

«و اذا بشر احدهم بالانثی ظل وجهه مسودا و هو کظیم، یتواری من القوم من سوء ما بشر به ایمسکه علی هون ام یدسه فی التراب الا ساء ما یحکمون.»

زمانی که به یکی از آنها فرزند دختر مژده داده می‌شد، از شدت غم وناراحتی رخسارش سیاه و سخت دلتنگ می‌گشت و از این خبر بدی که به او رسیده بود، خود را از اقوام پنهان می‌داشت و می‌گفت: آیا این دختر را با ذلت و خواری نگه دارم یا او را زنده به گور کنم؟ آگاه باشید که آنها بسیار بد داوری می‌کنند.

اعراب گاهی زن شوهر مرده را جزء اموال و دارائی او به حساب می‌آوردند و به عنوان سهم‌الارث او تصاحب می‌کردند.

اگر میت پسری از زن دیگر می‌داشت آن پسر می‌توانست به علامت تصاحب، جامه‌ای بر روی آن زن بیندازد واو را از آن خویش بشمارد

منبع : http://hejabeeslame.parsiblog.com